Wiersze

Ma audycja to nie porada

Nie sugeruj się mym zdaniem

Gdyż nie mam prawa

Aby być opiniotwórczym , twórczym mogę być

Nie mieści się tyle lat

Jednak każde słowa waże aby były tak

Dobrze zwarzone i wywarze

I powiem wam o tym co dziś mi nie smak , obserwuje

Kiedy jadę tym tranwajem

Widzę ludzi jakiś smutnych

Kiedy idę do tej pracy

Widzę ludzi jakiś niemych

Ten cyrk jest już znany ale

nie zbyt dobrze rozpoznawany

człowiek to jest istota

Hejka to jest proste w tym stylu

Moje słowa to nie są złote przepowiednie 

Trochę myślę, że nie mają najmniejszego sensu 

Widzę piękno naszego obrazowego świata 

Widzę piękno i dobro wielu ludzi 

Może to naiwność, młodość, ale cóż >

Jedno wiem nie mam pieniedzy, nie wiem czy będę miała na czynsz przez ten korona wirus . Nie wiem, czy w kwietniu wrócę do pracy i się odbije od dna. 

Nic nie wiem i się boje, że nie wrócę do mojego życia studenta, do kawiarni jako barista . 

Boje się że się nic nie uda i nie dość że jestem nikim to zostanę w tym miejscu urodzenia .....

Moje słowa są jak dymy, które możesz wdychać i wydychać

Wracam w miejsce, gdzie się urodziłam, jest tu bezpiecznie 

Jednak moje wspomnienia dotykają mnie wietrznie 

Siedzę tu pośród czterech ścian i myślę jak moje życie może się zamknąć 

Od tamtego miesiąca żyje na długach i nie wiem co mnie czeka dalej 

Zamknęłam się w czterech ścianach i wariuje od tego  siedzenia 

A minęło dopiero trzy dni 

A mogę siedzieć tak do końca miesiąca 

I nie mam na to czasu, bo chciałabym, aby moje życie wróciło do pewnych czasów

Jednak teraz jest to nie możliwe  

Utknęłam 

Zostaje 

Żałuje że, tu jestem ale tak będzie lepiej 

Zaczynają się moje wspomnienia od przykrych zdarzeń, ale idę do przodu.
Moje słowa i morały nie mają żadnej zwady
Krążę wokół własnej osi
Wydaje mi się wiele razy ,że życie odbiera mi wszystko czego chce pragne
Dlaczego nie wiem może jestem tą przeklęta
Może jestem tą wyklęta ale nie ma nic innego niż moje krążące słowa wokół osi

Czas leci nieubłaganie
Co mam zrobić Panie
Nie umiem pozbierać myśli
Kiedy muszę zebrać się pośpiesznie
Serce mi staje
Nie mogę zebrać myśli
Tracę wiarę w rzeczy, bo to prosta postać rzeczy